हल्ली हे असंच होतं

हल्ली हे असंच होतं

हल्ली हे असंच होतं
रात्रीची झोप म्हणजे
छताकडे एकटक पाहणं
आणि डोळ्यातून अश्रुंच वाहणं.

स्वप्नातसुद्धा आजकाल
का कुणी येत नाही,
एकटेपणा तिथेही काही केल्या
पाठ माझी सोडत नाही.

झोपेची आजकाल खरंच
खूपच भिती वाटते,
पर्याय नसतो दुसरा म्हणून
नुसतेच लोळत राहते.

रात्र जुन्या आठवणीत
अशीच हळूहळू ओसरते,
अवचित लागतो डोळा
आणि नेमकी पहाट होते.

कोणाला काही कळू न देता
मनातले मनातच लपवून,
होते मग दिवसाची सुरुवात
चेहऱ्यावर मुखवटा चढवून.

गैरसमज

क्षणभर तुझा हात हाती घेतला
मनाला किती बरे वाटले होते,
जणू साऱ्या जगाशी लढण्याचे
बळच तेव्हा मला मिळाले होते.

तुझ्या डोक्यात असंख्य विचारांचे
काहूर त्यावेळी माजले होते,
मला मात्र तुझ्या डोळ्यात
पूर्णपणे बुडून जावेसे वाटत होते.

तू होतास स्वत:शीच झगडत
सारे मला कसे समजवावे,
मला वाटले निदान आतातरी
माझ्या मनातले भाव तुला कळावे.

मनात सहजच आले
हळूच तुझ्या कुशीत शिरावे,
या हृदयाचे त्या हृदयाला
काही न बोलताच सारे कळावे.

पण पुन्हा माझ्या स्वप्नांनी
माझा घात केला,
जेव्हा सर्व गोष्टींचा तू
अखेर उलगडा केलास.

समजत होती प्रेम
मी इतके दिवस ज्याला,
फक्त निखळ मैत्रीचे नाव
तू दिलेस अखेर त्याला.

दोष तुझाही नव्हताच म्हणा
तू होतास परिस्थितीचा गुलाम,
माझ्याच मनावर योग्यवेळी मी
घालायला हवा होता लगाम.

दोष ना तिचा , दोष तर माझाच

तिच्यासोबत का मी येवढा गुंतलोय
स्वताला विसरून ,तिचाच होऊन बसलो
तिच्या प्रेमासाठी येड्यागत तिच्या अवती भोवती खिदळत बसलो
पण यात दोष ना तिचा,दोष तर माझाच

तिच्यासोबत का मी येवढा गुंतलोय
नाव तिचे वाळूवर लिहिले
  पण येणाऱ्या जाणार्या लाटेणी
ते पुसून टाकले
पण यात दोष ना तिचा दोष तर माझाच
कि मी त्या वाळूवर नाव तिचे लिहिले

तिच्यासोबत का मी येवढा गुंतलोय
कि या डोळ्यांना अता तिच्याशिवाय
काहीच बघावास वाटत नाही
  तिला पाहिल्याशिवाय एक दिवस हि जात नाही
पण यात दोष ना तिचा, दोष तर माझाच
कि माझ्या डोळ्यांना तिच्या रुपाची गरज भासते

तिच्यासोबत का मी येवढा गुंतलोय
आकाशातल्या त्या अगणित तार्यांपेक्षा हि
माझा तारा मलाच आवडतोय
  त्यांच्या प्रकाशापेक्षाही
तिचा प्रकाश माझ्या अंधाराला आवडतोय
पण यात दोष ना तिचा , दोष तर माझाच
कि मी तिला माझ्या मनाचा तारा बनविल

अता एकच मागण देवाकडून
तिचे  हास्य तसच राहो,तिचे आसवे माझे होवो
माझ्या विना सुद्धा ती आनंदी राहो
  कारण यात दोष ना तिचा,दोष तर माझाच
नकळत तिच्या आयुष्यात येऊन बसलो  

मीहि एकदा भरकटलो

अनओळ्ख्या हाकेला मी
साद घालुन चुकलो,
कधीही न भरकट्नारा
मीहि एकदा भरकटलो

एका आठ्वड्याच्या ओळखित
मी तिला आवडलो समजुन फसलो,
कधीही न भरकट्नारा
मीहि एकदा भरकटलो

फक्त दोन वेळ्चं फोनवरचं बोलणं
 याला प्रेम समजुन बसलो,
कधीही न भरकट्नारा
मीहि एकदा भरकटलो

ती करत होती टाईमपास
तिला मी माझी खास समजुन चुकलो,
कधीही न भरकट्नारा
मीहि एकदा भरकटलो

का वागतात या मुली अशा
हा विचार करुन करुन थकलो,
कधीही न भरकट्नारा
मीहि एकदा भरकटलो

एका आठवड्याच्या प्रवासानंतर
पुन्हा मी एकटाच होतो,
रुसलेल्या माझ्या मनाला
कसेतरी समजावत होतो.

केव्हा कधीतरी

केव्हा कधीतरी  एक अल्वार्शी झुळूक येते
डोळ्यात पाणी अन मनात आठवणी आणते

तू असलास तर असा बोलला असतास ,असा केला असता ,का जाने उगाच वाटून जातं
एक एक पदर उलगडला की माझाच मना मलाच खात

तुझ्या स्पर्शाचा शहारा अजूनही  अंगावर काटा आणतो
माझ्या मनाला,स्वप्नाच्या जगात घेऊन जातो

क्षणाच्या अवधीत मन मात्र थार्यावर येतं
स्वाप्नाच्या जगातून सत्यात अलगद घेऊन जातं 

वेडं मन समजावतं स्वताला,मृगजळ कोणाला कधी मीळत का?
माहित असून पणहे स्वप्ना मला असं छळता का?

तूझं हसू ,तुझा राग,सारंच आता परक झालंय
तुज्या वाचून माझं मन मात्रं पोरकं झालंय......